ای شهیدان وطن بادا سلام ما همه بر شما دلدادگان حیدر و هم فاطمه بر شهیدان فراجا بر مریدان حسین یازده مرد نبرد و عاشق راه حسین یازده عاشق به کشور یازده مرد دلیر یازده مرد دلاور در شجاعت مثل شیر یازده پیرو به رهبر ، مرد میدان نبرد سینه ها گردیده اینک بهر آنها پر ز درد یازده مرد شجاع و دون ترس و واهمه جان خود دادند بهر کشور و مردم همه یازده عاشق به درگاه خداوند جلی یازده پیرو به کشور عاشق سید علی هست بر آنان نگاه حیدر و هم فاطمه گشته تشییع شهیدان در عزای فاطمه ای شهیدان وطن ، ما و شفاعت از شما اجرتان با سید و سالار دشت نینوا از دلش گفتا علائی با دو صد شور و نوا شعری از بهر شهیدان عاشقان کربلا سروده: سیدمحمود علائی
قلم بردار و بنویس روزگارم که بی تو زندگانی من ندارم همیشه در کنارت شاد و خرم ببودن همچو تو نیس هیچ غم بیا از قدیمی‌ها سخن گو خبرهای گذشته را به من اگرفهم اگر درکی باشد تمامش نقش در یک برگ باشد همان برگ و همان لوح گذشته که جمع گردیده و تاریخ نوشته هر آنچه داریم و داشتیم و داشتند همان لوح ایست که قدیمی‌ها نگاشتند سواد باشد روشنی قلب‌ها و دلها در این باغ و چمن شادند گل‌ها همیشه با آب روان جویباری بهار آید به باغ‌ها و کند لاله زار نشیند بلبل سرمست و شیدا بخواند بر هر شاخه و شاخساری چو صبح و شام رویم گردش به صحرا غم واندوه رود از ما به کوه‌ها بکاهد صبحدم غم از دل ما چوپیران همسفر باشند با ما بگویند قصه‌های تلخ و شیرین به یاد آید مرا فرهاد و شیرین که این دنیا تمامش شادی و غم دمی راحت نباشید خاطری جمع که هر موقع بچیند او گلی را در آن دنیا نما فکر منزلی را خداوند بهشت و جهنمی آفریده از اول نقشه ای بر ما کشیده که چند روزی در این دنیای فانی تو قدر نعمت و احسان بدانی سپاس و شکر کن آن خدایت که آوردش تورا اندر جهانت سفر بربند بر پیش داور برو بار سفر همراه بیاور چو گردید به وقت امتحانی نشاید بی زبان و لال بمانی تمام سرنوشت مطرح در اینجا بباشد با سواد داشتن والا بنویس ای شاعر شیرین سخن تمام گرفتاری‌های دنیا را به من
این میز فریبنده تو را نیست وفادار همکار خود ای دوست برایش تو میازار یاساخته باشد زفلز میز تو یا چوب کی عنصر بی جان به کسی بوده وفادار پشتش بنشستند و برفتند یکایک بعد از تو هم آیند و بگردند نگونسار این میز که در داخلش ابلیس نهفته است باشد چو یکی دلبر هر جایی سیار یا همچو عروسی است دل آرا و فریبا ناکام نموده است چو تو شوهر بسیار هشدار که پابند چنین یار نگردی این موعظه تلخ زمن گیر چو اخطار تو مردی و آزاده دریا دل و یکرنگ منها نکند روح تو این میز از این چار دستار ریاست شود آشفته سرانجام رخساره اصلی شودت باز پدیدار گرچند صباحی تو بر این جاه و مقامی معذول شوی آخر فرسوده و بیکار این میز تو را داده اگر عزت کاذب بر سنگ محک می‌زندت داور دادار تا حق نکنی ناحق و ناحق نکنی حق تو قاضی این میز بود محکمه هشدار هرگز منه از منبع حق پای فراتر هر چند چومنصور برندت به سردار هر روز بخوان بر سر میزت دو سه آیه از خواب جهالت کندت یکسره بیدار آنانکه فروشند به دنیا دل و دین را جبر و ستم کبر بگردند خریدار خواهی که شوهد بهر تو آماده جهنم این صندلی و میز دودستی تو نگهدار نادر نشوی خویشتن از میز پرستان در دام تجمل نشوی هیچ گرفتار
شب از نیمه گذشت وقت سحر شد زمان خلوت اهل نظر شد علی ایستاد به محراب عبادت که ناگه قوم سفیانی خبر شد زدند آتش به منزلگاه عشاق دوباره داغ قاسم شعله ور شد تن یاران رادان در لب مرز برای خاک ایران چون سپر شد میان کوچه‌های ساکت راسک نمایان قصه دیوار و در شد شکستند ملحدان باز دست و پهلو دوباره دختری بی بال و پر شد ز ضرب سیلی یاران شیطان رخ نیلی ز خون سینه تر شد ز باورهای مردان خوارج دوباره امتی خونین جگر شد علی افتاد و دشمن پای کوبان به دورش حلقه ای با چهل نفر شد فتاد مسلم چو از دارالعماره حسین از فتنه کوفه خبر شد ندا داد در میان دوست و دشمن که هر که با من است شهد شکر شد ولی افسوس که سفیانی تفتان اسیر و بنده دینار و زر شد شنید حرف حق از مولای خوبان ز کبر بانی خون چند پدر شد شاعر: خادم الشهدا محمدحسن قاسمی
خوش به حال شهدا نورِ صفا را دیدند در شبِ واقعه مصباح هدی را دیدند خوش به حال شهدا چشم ز دنیا بستند در عوض بارگه هفت سماء را دیدند خوش به حال شهدا بندۀ شیطان نشدند در تجلی گه اخلاص خدا را دیدند خوش به حال شهدا، وای به حالِ من و تو ما کجا و شهدا، بین که کجا را دیدند
اَمنیت باشد مثال زَر ، نَفیس می شودحاصل، ز دستان پلیس اِقتدار مملکت، مرهون اوست انتظام جامعه، از خون اوست از برای ما، رُباید خواب خویش تا بسازد خواب یاغی را، پَریش عزم کرده جزم ، تا بهر وطن سر ببازد ، بگذرد از جان و تن مرد خواهد تا بپوشد این لباس می نشاید کرد ایثارش قیاس مایهٔ یأس عدو باشد ، پلیس موجبات آبرو باشد ، پلیس سنگر او، جای جای میهن است بهر ملت ، موجبات ایمن است دشمنان دانند، نیروهای پاک را نباشد در وجودش، ذرّه باک حافظان انقلاب و کشورند تیغ عریان، ذوالفقار حیدرند هر پلیسی، کاو سرِ پیمان بوَد جلوه ای ازخدمت وایمان بوَد جان به قربان پلیس با شرف از برای خلق باشد جان به کف
باخون دل تو را من چون گل بپروریدم تقدیم حق نمودم من دل از او بریدم گشتی شهید داور ای پسرعزیزم **** ای سرو استوارم بنگر که بیقرارم باشی عزیز مادر والله افتخارم
در شهر ایران سرو آزادی فراجا برعهد و پیمان خصم بیدادی فراجا از مشرق ایران و سرحدّات آرش تا بیستون عشق ، فرهادی فراجا برظالمان شمشیر و بر مظلوم یاور هر جا که بیدادی بود، دادی فراجا از ساحل رود ارس ، تا بحر عمان در حفظ آب و خاک، استادی فراجا دستی‌صلاح‌ودست‌دیگر‌هست‌قرآن با فرّ و دانش، جمع اضدادی فراجا از قلّه های سر بلند ، آذر آباد تا دشت‌خوزستان خنک‌بادی فراجا شور حسینی در سر و عشق ولایت بر دشمنان پژواک فریادی ، فراجا مومن‌به‌آیین‌و به‌کف‌جان بهر ایران جُند خدا ، لطف خدادادی ، فراجا نور ولایت تا بتابد ، بر سر خلق این مُلک را ایمن چو پولادی فراجا محمد مشایخی(سالار)
سلام حق بر آن خیل شهیدان به آن مردان نیک پر ز ایمان... ُسلام حق به عشاق خدایی به آن گنجينه های کهربایی که ایثار و گذشت و بخشش جان بود آداب و رسم این شهیدان رسولی شهرت و نامش وحیدست شب دنیا چو او نوری ندیدست... برای حفظ کشور می دهد جان بر این جان بر کفی او بسته پیمان سراوان رفت، سوی مرز ایران به کار نیک مشتاق و شتابان دلش پُر گشته از نور خداوند رها از رنگ این دنیا و در بند که باید از غم عالم جدا شد برای حضرت حق جان فدا شد پر پرواز بگشود و پرید او ز خوبان، خوب خوبان برگزید او که اینان لشگر صاحب زمانند همه شیدا، فدا، بگذشته جانند وحید آمد که دنیا بد نباشد که ظلم و جرم بیش از حد نباشد برای حفظ جان های جوانان شد او پر پر کنار مرز ایران وحید است و رضا بر میل یارش پرید و خنده زد بهر نگارش شهیدان زنده و ناظر به اعمال به خون آغشته و زخمی پر و بال و ما دلواپس دنیای پوچیم ز عقبا غافل، ایمان میفروشیم خدایا جان ما شیدای خود کن نگهبان دل رسوای خود کن که جز تو هیچکس راهش نیابد کنم کاری که ذاتت را خوش آید ریحانه فرجی
خوش به حال شهدا نورِ صفا را دیدند در شبِ واقعه مصباح هدی را دیدند خوش به حال شهدا چشم ز دنیا بستند در عوض بارگه هفت سماء را دیدند خوش به حال شهدا بندۀ شیطان نشدند در تجلی گه اخلاص خدا را دیدند خوش به حال شهدا، وای به حالِ من و تو ما کجا و شهدا، بین که کجا را دیدند ما پِی تذکرۀ کربُبَلا می گردیم شهدا شاه ذبیحأ به قفا را دیدند
به کوچه کوچه ی قلبم شهید آوردند شکوفه های بهاری و عید آوردند دوباره عطر خدا، بوی خاکی سنگر شمیم لاله ی مجنون و بید آوردند به وقت زمزمه های دعای شب خیزان نسیم دلکش صبحی سپید آوردند شهید زنده و تا بیکرانه ها جاری ست همین که آمده با او امید آوردند غبار کوچه بروبید میهمان داریم خبر دهید دوباره شهید آوردند خادم شهدا الهام نجمی
اَمنیت باشد مثال زَر ، نَفیس می شودحاصل، ز دستان پلیس اِقتدار مملکت، مرهون اوست انتظام جامعه، از خون اوست از برای ما، رُباید خواب خویش تا بسازد خواب یاغی را، پَریش عزم کرده جزم ، تا بهر وطن سر ببازد ، بگذرد از جان و تن مرد خواهد تا بپوشد این لباس می نشاید کرد ایثارش قیاس مایهٔ یأس عدو باشد ، پلیس موجبات آبرو باشد ، پلیس سنگر او، جای جای میهن است بهر ملت ، موجبات ایمن است دشمنان دانند، نیروهای پاک را نباشد در وجودش، ذرّه باک حافظان انقلاب و کشورند تیغ عریان، ذوالفقار حیدرند هر پلیسی ،کاو سرِ پیمان بوَد جلوه ای ازخدمت وایمان بوَد جان به قربان پلیس با شرف از برای خلق باشد جان به کف آفرین می گو «حبیبا» هم نویس از رشادت، جانفشانیِ پلیس
ای ساربان دل ای طالبان امن.. سرها به چپ نظر دلها جدا ز تن.. تیر و کمانمان بر پا به پای جان.. هم در نیایشو هم در نمازمان.. پیوسته طالب سر های بی نشان.. ای هدهد علی شمشیر کهکشان.. مردانه در رهیم بی ترس دادشان.. دستار بسته ایم بر عشوه هایشان.. در راه امنیت کم نیست نوجوان... در خون تغسلند بی کفن و دفنشان.. در زعم خود کنند همواره رهزنان.. ما ملتی کمیم از مهر جاودان.. اما برایشان با عدل و پرتوان.. صد تکه میشود آن استخوانشان.. آن عربده کجاست آن تن که گنده بود.. آن کس که میکشید همدم نفس کشان.. دیدی که در برفت آن گنده لاتشان.. از ریشه میکنیم دست وپاهایشان.. اما به وقت عشق مردانه چون زنان.. مهر و محبتی؛ توام برایشان.. از وقت خود زنیم پیگیر کارشان.. دل سیر و بی ولع از سفته هایشان.. در پشت شیشه ها چشمک همی زنند.. بوی غذای لوکس آن میوه هایشان.. چن ساله پی به پی قیمت همی کنیم.. تک پوش ؛ النگو ؛ و آن سکه هایشان.. در روز زن فقط مهمان کمترین.. نازم به غیرتت ای همسرانشان. اما بدان که من در اوج بی کسی.. گوشت تنم کنم هر دم کبابشان(برای خانواده) لیکن همان که بود جیبش پر از دلار.. بی من همی زنند شلوار پایشان.. گوشت به من شود ای دختر و پسر.. از بهر امنیت شب میشود به صبح پیوسته کارشان.. با مهر و اقتدار با عدل بی مثال.. توام همی کنند این را عبایشان.. یا رب برای ما بهتر نباشد از.. این تن کفن شود با چکمه هایشان.. ارسالی از: محمدکاظم کاظمی میرکی. شهرستان جهرم
راور ای شهر غریب و پر زغم قصه‌هایی از تو دارم در دلم قصه‌هایی پر زغصه پر ز درد قصه نام آوران شیر مرد از چه گویم عشق بازی با خدا از دعا و ناله‌های بی ریا از زمانی گویم آن مرد دلیر آشنای هرشب دشت و كویر از سعید آن پاسدار یكه تاز صوت قرآنش شنو وقت نماز دشت طوطیا زبانت را گشا راز شبهای كمین افشا نما از خبیثه یا كه مرقاطری جز رشادت‌ها نمانده خاطری باغ مری، هنك و حرج‌اند و هور مكی و تله سیاه و دشت سور هر كدام دارند به خود در روزگار خاطراتی تلخ و شیرین یادگار...
سرباز مرزیم و هنوز، عهدیست که پیمان می شود با دیدن آلاله ها، حسم غزل خوان میشود در این گروهان مانده ایم، با قلب هایی مهربان با این صفای قلبمان، لار هم گلستان می شود در جبهه های حق مان، هیهات من الذله را می خوانیم از عمق وجود، دنیا پریشان می شود شب ها که ما هستیم و حق، در این کمین گاه های سرد در بوک و رزم و تک درخت، سرباز نگهبان می شود سرباز مرز نام تو را، با اوج غیرت خوانده اند چون دفتر ایثار ما، با عشق همسان می شود آن سنگ چین ها را ببین، رد خدا پیدا شده یاد پرستوی شهید، دل یاد یاران می شود خرداد ماه سال نور، قرعه به نام دو شهید در لوحه محفوظ حق، سالار و دهقان می شود اینجا پرستو های عشق، در آسمان بی کران هر لحظه با اوجی عظیم، حق را چو مهمان می شود اینجا میان صبح و شام، با سوز دل از عمق جان از برکت خون شهید، عالم دعا خوان می شود سجاده های بی ریا، پهن اند در اطراف ما این سنگر و قرآن و نور، حق را نمایان می شود اینجا بدان با یک ندا، چشمان بی رنگ و ریا با رمز و نام کربلا، همسان باران می شود تا زنده ایم رزمنده ایم، ای رهبر آزاده ام سید علی جان تو بخواه، دشمن عذاخوان می شود ما مرزبانان وطن، آماده ایم از هر نظر ما با ولایت زنده ایم، این راه قرآن می شود وقتی شهیدان زنده اند، دیگه چه باک از این سفر در راه ایمان جان دهی، دنیا گلستان می شود بار دگر در این سفر، من ماندم و معبود خود دل را بدادم دست او، با او تنم جان می شود
