به وقت هم دردی
نویسنده
: همسر شهید علی اکبر رنجبر
بسمه تعالی
دل نوشته ای به همسر و فرزندان شهدای اردیبهشت
«سفیر عشق شهید است و ارباب عشق حسین(ع).»
اردیبهشت معروف است به زیباترین ماه از سال اما اردیبهشت ۱۴۰۲ معروف شد به اردیبهشت خونین شهدای ناجا. همسران و فرزندان شهدای اردیبهشت تبریک و تسلیت بنده حقیر را پذیرا باشید
چقدر توصیف زندگی تمام شهدای ناجا برای همه ما آشناست ما خانواده های کارکنان ناجا با بی خوابی و زنگ های وقت و بی وقت و ماموریت های یهویی و خداحافظی هایی که شاید برگشتی نداشته باشد خوب آشناییم.
من، همسر شهید علی اکبر رنجبر به عنوان کسی که یک سال و چندماهی است درد الان شما را کشیده خودم را در غم تمامی شما بازماندگان شریک میدانم و طلب صبر میکنم اما دختران و پسران عزیزم، وقتی وداع شما عزیزان را می دیدم با خود گفتم خوشا به حالتان که بر بالین جسم بی جان پدر نشستید و خداحافظی کردید حسرت بوسه ای که بر روی پدر زدید بر دل طاها و کوثرم ماند تا به خود آمدند از پدر فقط مقبره ای مانده بود و مشتی خاک. خوش به حال شما همسران بزرگوار که شریک و همراه زندگیتان را بدرقه کردید کنارش نشستید و حرفهای مانده در دل خود را به جسم بی جان شریک و همراه زندگیتان زدید. اما منی که هرروز صبح علی اکبرم را با بوسه و آیه الکرسی راهی میکردم آخرین بار او را ندیدم نشد که او را بدرقه منزل ابدیش کنم شرایطی محیا نشد که من و دو دردانه اش بر بالینش بنشینیم و ببنیم که چطور آرام و راحت به دور از استرس کار خوابیده است. هنوز هر چهارشنبه چشم به راهم دری که از آن بیرون رفت و دیگر برای امدنش باز نشد، باز شود و بار دیگر روی خندانش را ببینم و میدانم که همه ما در حسرت حضورشان در کنارمان تا آخر عمر می سوزیم و می سازیم .
«هم درد همه شما عزیزان همسر شهید سرهنگ دوم علی اکبر رنجبر»
دل نوشته ای به همسر و فرزندان شهدای اردیبهشت
«سفیر عشق شهید است و ارباب عشق حسین(ع).»
اردیبهشت معروف است به زیباترین ماه از سال اما اردیبهشت ۱۴۰۲ معروف شد به اردیبهشت خونین شهدای ناجا. همسران و فرزندان شهدای اردیبهشت تبریک و تسلیت بنده حقیر را پذیرا باشید
چقدر توصیف زندگی تمام شهدای ناجا برای همه ما آشناست ما خانواده های کارکنان ناجا با بی خوابی و زنگ های وقت و بی وقت و ماموریت های یهویی و خداحافظی هایی که شاید برگشتی نداشته باشد خوب آشناییم.
من، همسر شهید علی اکبر رنجبر به عنوان کسی که یک سال و چندماهی است درد الان شما را کشیده خودم را در غم تمامی شما بازماندگان شریک میدانم و طلب صبر میکنم اما دختران و پسران عزیزم، وقتی وداع شما عزیزان را می دیدم با خود گفتم خوشا به حالتان که بر بالین جسم بی جان پدر نشستید و خداحافظی کردید حسرت بوسه ای که بر روی پدر زدید بر دل طاها و کوثرم ماند تا به خود آمدند از پدر فقط مقبره ای مانده بود و مشتی خاک. خوش به حال شما همسران بزرگوار که شریک و همراه زندگیتان را بدرقه کردید کنارش نشستید و حرفهای مانده در دل خود را به جسم بی جان شریک و همراه زندگیتان زدید. اما منی که هرروز صبح علی اکبرم را با بوسه و آیه الکرسی راهی میکردم آخرین بار او را ندیدم نشد که او را بدرقه منزل ابدیش کنم شرایطی محیا نشد که من و دو دردانه اش بر بالینش بنشینیم و ببنیم که چطور آرام و راحت به دور از استرس کار خوابیده است. هنوز هر چهارشنبه چشم به راهم دری که از آن بیرون رفت و دیگر برای امدنش باز نشد، باز شود و بار دیگر روی خندانش را ببینم و میدانم که همه ما در حسرت حضورشان در کنارمان تا آخر عمر می سوزیم و می سازیم .
«هم درد همه شما عزیزان همسر شهید سرهنگ دوم علی اکبر رنجبر»
