او مردی از جنس عشق

ان لم یکن لکم دین فکونوا احرار فی الدینا کم: این صدای رسای رادمردی که شعار آزادی بخش سر می داد دشمن را به میدان کارزار می خواند او کیست او مردی از جنس عشق به خدا که دیشب پس از امضای طومار عشق و فداکاری برای آخرین بار چهره برخاک سایید با نماز و دعا و کتاب خدا وداع می کرد و صوت قرانش روح نواز ملکوتیان بود و به انتظار آخرین سپیده زندگی و افتخارآمیزترین روز عمر نشسته بود حال فریاد سر می داد که بدانید ما اینگونه ایم اگر تمام این دشت را با خون خود غسل دادیم اگر این دشت را قربانگاهی در نزد پروردگار خویش کرده ایم اجازه ندهیم که حریم سرزمین ما در هم شکند چندی گذشت پیکرهای خونین بود که پهنه دشت را فرا گرفته بود اما آیا آن حریم ماند آری ماند تا با زبان دل بگوید تن های ترکش خورده آن ها سنگر امروزی توست.